ارزیابی ایمونوهیستوشیمی نخاع موش صحرایی مدل تخریب غلاف میلین بعد از درمان توسط سلول های بنیادی عصبی

مقدمه و هدف: سلول های استرومایی جداسازی شده از مغز استخوان(bmscs) تحت شرایط آزمایشگاهی مناسب توانایی تبدیل به نوروسفر و سلول های بنیادی عصبی را دارند که سلول های بنیادی عصبی در محیط in vivo , in vitro توانایی تبدیل به رده سلول های عصبی و گلیالی را دارا می باشند، در بسیاری از شرایط پاتولوژیک مانند بیماری مولتیپل اسکلروزیس و ضایعات نخاعی تخریب میلین در آکسون ها روی می دهد. میلین از بین رفته را می توان از طریق پیوند سلول های بنیادی عصبی هم در انسان و هم در خزندگان ترمیم نمود. مواد وروش ها: bmscs پس ازکشت، توسط ایمونوسیتوشیمی تحت آنالیز قرار گرفتند و bmscs را به نوروسفر و سپس به سلول های بنیادی عصبی تبدیل نموده و نشانگر نستین چک شد که مثبت بود، ولی فاکتور های مربوط به سلول های گلیالی و عصبی منفی بودند. در این آزمایش به دنبال دستیابی به این نکته که آیا با پیوند سلول های بنیادی عصبی می توان ضایعه ایجاد شده با اتیدیوم بروماید درغلاف میلین در نخاع را ترمیم کرد، ابتدا در نخاع موش صحرایی ضایعه ای توسط اتیدیوم بروماید ایجاد نموده، سپس سلول های بنیادی عصبی مشتق از bmscs در محل ضایعه به صورت مستقیم پیوند شدند و در نهایت میزان ترمیم در نخاع بررسی شد و سرنوشت سلول ها در نخاع با روش ایمونوهیستوشیمی و ایمونو آنزیمولوژی بررسی گردید. نتایج و یافته ها: در این مطالعه bmscs تحت شرایط القایی مناسب به نوروسفر، سپس این نوروسفر ها به سلول های بنیادی عصبی تبدیل شدند که نسبت به مارکر های نستین و nf68واکنش مثبت نشان دادند. همچنین مطالعات ایمنوهیستوشیمی نشان داد که این سلول های تزریقی در نخاع ضایعه دیده متمایز شده و به انواع رده های گلیالی و عصبی تبدیل شدند. نتیجه گیری: سلول های بنیادی عصبی مشتق از نوروسفر تحت شرایط القایی مناسب و بدون استفاده از مواد سمی و کشنده، پس از پیوند مستقیم در نخاع ضایعه دیده قادرند ضایعه ایجاد شده در نخاع را ترمیم کنند.